Gevleugelde uitspraken van een tweetalig kind

Matthieu wordt tweetalig opgevoed volgens het opol-principe (one parent, one language). Dat betekent dat Myriam alleen Frans met hem praat en ik alleen Nederlands. Dat zijn Nederlands voorlopig een beetje op het tweede plan komt, komt niet alleen doordat Myriam een grotere kletskous is dan ik, maar ook omdat de voertaal in de kleuterschool Frans is. Maar wat hij nog niet weet is dat hij vanaf volgend jaar naar een Nederlandstalige school zal gaan...

Soms levert zijn tweetaligheid grappige situaties op, zoals gisteren. Hij liet me een pompoen zien die hij op de kleuterschool van klei gemaakt had. Een ietwat ingedeukte oranje bol met een groengeschilderd steeltje. "Regarde papa, c'est mon potiron", zei hij trots. "Mooi hoor, Matthieu", antwoorde ik. "En wat zegt papa als mama 'potiron' zegt?" Blij dat hij het antwoord wist zei hij "Papa il dit kleine cirkel!" (petit rond).

Een paar andere gevleugelde uitspraken (niet persé tweetalig, maar toch wel leuk):

2008
(in bad, met gekruiste benen)
Oeoe, t’es où, Pien?
(met geopende benen)
Ah t’es la, Pien ! Trouvé ! T’as bien dormi, Pien ?

1/2009
P : Goed gedaan, Po!
M: Goed gedaan, Po!
P : Goed gedaan, Lala!
M: Goed gedaan, Lala!
P : Goed gedaan, Dipsy!
M: Goed gedaan, Dipsy!
P : Goed gedaan, Tinky Winky!
M: Goed gedaan, Tinky Winky!
P: Goed gedaan, Matthieu!
M: Non. Matthieu c’est pas Teletubbie.

30/7/2009
(op de pot)
Fais pipi, zizi ! Allez ! Allez !
N’ai pas peur !

11/2009
P : Wil je een mossel, Matthieu ?
M : Maman elle dit quoi, quand papa dit mossel ?
P : Mama zegt ‘moule’.
M : Non, merci. Je ne veux pas de moule.

Matthieu en zijn puzzel

Zondag 10 januari 2010 zal de geschiedenis ingaan als de dag waarop Matthieu voor 't eerst een legpuzzel van 100 stukjes gemaakt heeft, bijna zonder hulp. Oorspronkelijk bedoeld voor 6 jaar en ouder, heeft Matthieu (3 jaar en 4 maanden) zijn vliegveld nu al twee keer achter elkaar gereconstitueerd. Dat maakt van Matthieu weliswaar geen wonderkind, maar wel een kind dat tot bijzondere dingen in staat is als hij een beetje aangemoedigd word. En vervolgens glimt van trots... Bedankt Martin en Garbiene voor de puzzel!


Overigens was dit ook de dag dat ik zijn haar had geknipt, en al zeg ik het zelf, het gaat me iets beter af dan pakweg een jaar geleden. Matthieu is tijdens het knippen ook een stuk geduldiger, en dat scheelt enorm.

Alexander is geboren

Het is nu weeral meer dan een maand geleden dat Alexander geboren is. Daar waar je leven compleet veranderd door de geboorte van een kind, wat met Matthieu zeker het geval was, is dat nog meer waar voor Alexander. Soms kijkt hij ons aan alsof hij zich wil verontschuldigen. Alsof hij denkt: "sorry, ik wilde het jullie niet zo lastig maken". Maar voorlopig valt het nog mee, we merken nog weinig van zijn syndroom. Al maakt hij een beetje lawaai bij het ademen en vooral bij het drinken van mama's melk. Meer dan Matthieu.
Ik vond dat hij om Matthieu leek, de eerste minuten na zijn geboorte. Myriam zag echter meteen dat zijn ogen een beetje vreemd stonden. Drie dagen lang waren we verdeeld tussen: "Zie je wel dat hij 't heeft, je kunt het duidelijk aan hem zien" en "We maken ons zorgen voor niets, je ziet niets aan hem". De bevestiging dat hij het Down-syndroom heeft kwam tegelijk als een slag en als een verlossing, want eindelijk wisten we het zeker. En onze angsten maakten heel snel plaats voor acceptatie. Want Alexander, je bent meer dan welkom. We gaan proberen je met zoveel mogelijk liefde te omringen als mogelijk. Angst blijft natuurlijk, want we weten niet wat de toekomst brengt. Maar momentel overheerst het optimisme. En trots, omdat je zo goed reageerde op de Brazelton-test. Omdat je zo goed de borst neemt, wat zeldzaam is voor baby's met trisomie. Omdat je al na een maand de hele nacht kunt doorslapen. En trots omdat je gewoon een hele lieve baby bent.