23 april 2011

Alexander kan 3 nieuwe dingen

De ontwikkeling van een kind met Downsyndroom lijkt met horten en stoten te gaan (hoewel, nu ik dit schrijf, bedenk ik me dat dit met kinderen zonder Downsyndroom ook zo is...).

Na een lange tijd van relatieve stilstand, deze week maar liefst drie nieuwe ontwikkelingen: Hij drinkt water uit een bekertje. Met melk lukte het al, maar water weigerde hij (althans thuis, in de crèche lukte het wel). Af en toe sproeit hij alles er weer uit, hij zou als fontein op een historisch plein niet misstaan, maar dat mag de pret niet drukken.

Daarnaast kan hij nu in zijn handen klappen, en als klap op de vuurpijl reageert hij nu ook als je zijn naam zegt. Het is niet alleen de stem waar hij op reageert. Op 'fietspomp, fietspomp!' of 'kippenhok!' reageert hij niet, ook al spreken we het uit met dezelfde intonatie. Alleen op 'Alexander!' reageert hij.

Kortom, een bijzondere week voor Alexander. En dan ook nog eens twee spliksplinternieuwe voortanden, wat wil je nog meer.

4 februari 2011

Gevleugelde uitspraken van een tweetalig kind (2)

Zoals gezegd, Matthieu wordt tweetalig opgevoed. Alexander in principe ook, maar vanwege zijn handicap weten we nog niet hoe dat gaat uitpakken. Met Matthieu gaat het goed met zijn tweetaligheid, vooral sinds hij naar de Nederlandstalige sectie op school gaat. Mijn frustraties en vrees dat hij misschien wel nooit goed Nederlands zou kunnen waren na een paar weken al verdwenen, nu praat hij zo goed als altijd Nederlands met mij. Dat hij daarin kleine foutjes maakt nemen we graag op de koop toe. Zo zei hij me vandaag:

'Als het koud is dan ga ik ziek vallen' (tomber malade)

En tegen zijn mama in 't Frans:

'Je dois casser cette maison (de Lego) pour faire la malade maison' (ziekenhuis)

Ach, het is ook niet gemakkelijk... ;-)

29 januari 2011

Een bril voor Alexander


Vandaag hebben we de bril van Alexander opgehaald bij de opticien. Onze vrees dat hij de bril constant van zijn hoofd zou afhalen bleek in eerste instantie ongegrond: hij heeft hem heel de tijd opgehouden... totdat we thuiskwamen. Toen hij zijn dikke jas niet meer aanhad en iets meer bewegingsvrijheid had, had hij al snel ontdekt hoe je hem af kunt zetten en was het hek van de dam. Het lijkt er nu op dat hij hem op kan houden als hij met iets bezig is of afgeleid is (bv. eten, spelen) maar als hij even niets te doen heeft dan gaan zijn handen onherroepelijk naar zijn montuur. Dat gaat nog niet meevallen om hem eraan te laten wennen... Alle tips om hem zijn bril op te laten houden zijn welkom!